نوع مقاله : پژوهش کمی و پیمایشی
نویسندگان
1 دانشگاه آزاد اسلامی واحد شیراز
2 دانشکده جامعه شناسی، دانشگاه اصفهان
چکیده
زمینه و هدف: کارآفرینی در عصر حاضر به منزله داشتن مهمترین مزیت رقابتی برای دستیابی به توسعه همه جانبه جوامع است و کارآفرینی سازمانی فرآیندی در کارآفرینی است که سازمان از طریق آن کارکنان خود را در نقش کارآفرین توانمند و عملگرا بار میآورد و از این طریق فعالیتهای فردی یا گروهی در راستای کارآفرینی بارور میشود. چرا که کارآفرینیسازمانی به خاطر اینکه یک اندیشه حمایت کننده توسعه فردی و درون سازمانی را بوجود میآورد، میتواند ارزش سازمان را افزایش داده و با ایجاد یک فرهنگ سازمانی که همکاری متقابل را تشویق کند پاسخگوی بهتر و سریعتر به بازار باشد. بر همین اساس هدف این پژوهش بررسی نقش شبکهسازی مبتنی بر سرمایه اجتماعی بر کارآفرینی سازمانی در میان استارتاپهای نوپا در تهران است.
روش: این پژوهش از لحاظ هدف توصیفی - کاربردی و از نوع پژوهشهای پیمایشی محسوب می شود. جامعه آماری پژوهش شامل همه مدیران و کارکنان برخی استارتاپهای نوپا در شهر تهران هستند که از طریق فرمول حجم نمونه کوکران برای جامعه نامشخص 155 نفر برآورد شده و اطلاعات آماری در دو بخش جمعیتشناختی و تخصصی به کمک پرسشنامه محقق ساخته گردآوری شده و دادههای گردآوری شده با استفاده از نرم افزارهای Spss و Amos Graphics تجزیه و تحلیل شده اند.
یافتهها و نتایج: یافتههای پژوهش در بخش استنباطی با استفاده از پشتوانه نظری شاخصسازی و آزمون شده است و متغیرهای؛ تنوع در شدت پیوندهای اجتماعی، پیوندهای شبکهای، پیوندهای میان گروهی، پیوندهای برون گروهی، چندگانگی روابط، به عنوان اصلیترین مولفههای شبکهسازی مبتنی بر سرمایه اجتماعی تاثیر مستقیمی بر کارآفرینی سازمانی دارند. درمیان این ابعاد، مولفه پیوندهای شبکهای با ضریب 83/0 بیشترین تاثیر مستقیم را بر متغیر کارآفرینی سازمانی داشته است و همزمان بالاترین توان تبیین شبکهسازی مبتنی بر سرمایه اجتماعی دارد. به طور کلی متغیرهای شبکهسازی مبتنی بر سرمایه اجتماعی مستقیماً بر ابعاد کارآفرینی سازمانی شامل؛ نوآوری، توسعه محصولات و خدمات یا فرآیندهای جدید و ریسک پذیری تاثیر دارند و همزمان فعالیتهای سازمان را به سمت خلاقیت، نوآوری، مخاطره پذیری و پیشتازی سوق میدهد و نتایج چشمگیری در آینده اقتصاد جهانی خواهد داشت.
کلیدواژهها
موضوعات